3 Haziran 2008 Salı

Tüm yitirdiklerime...

Hep tahrip ettiğim yaşamlar bilirim ve benim tahrip edilmiş yaşamım. Son bir çaba ile tutunmak isterdim; sımsıkı sarılmak o ele bırakıp gitmeyecekcesine, sanki tekrar dönecekcesine, MİŞcesine işte..
Bir de öpücük kondursa yanağıma. Ben tekrar küçük olsam O ise tekrar genç ve zinde hastalanmasa hiç. Sonra ne bileyim... Zihnimi toparlayacak, aklımda şimşekler uyandıracak, benim dillimde başkalarının kulaklarında yer edecek sözler fısıldasa kalbime.
Ama yok...Bu maskeli balo çoktan bitti...
Birazdan kapancak perde
Yarı ölüm kokusu
Tam bir yaşam korkusu
Ne olacak yarın?
Dün tekrar gelir mi?
Çark-ı felek tekrar döner mi?
Babasının elini bırakan bu çocuk tekrar dirilir mi?

Hiç yorum yok: