ya şimdi?

hiç bir söz yok ki,

içinde sen olmayasın.

sessizlik dahil.

meğer ki canım sıkılmış olsun

annem uzakta

beş yaşım uzakta

avlusunda koşturduğum tekkemiz uzakta

yani yüzümü gömdüğüm temiz çarşaflar uzakta

bilesin büyüyen çocuk!

araf var uzakta.

her sözden geri durdum. 

fayda yok nede olsa..

sen yoksan içinde.

annem yoksa

masal yoksa dilinde

hiç bir düş yoksa sonunda 

hangi aşk bizi paklar,

büyümüşlüğün kirinden?

hangi güzel sözler temizler dilimizi

yalandan?

hani sarıp sarmalayan var ya ikimizi...

susup da söyleyemediği

aslında kimsenin kimseyi çok da sevemediği

idare ediverdiği 

yalandan...

annemiz de yoktur ya 

kime şikayet etmeli?

beş yaşına kadar anneye, sonra tanrıya 

ya şimdi?

vaazlar

ey nefsim! ey ben!

ister bir ister bin kapı örtülü olsun ne fark eder? Meğer ki günden ışıktan uzakta olasın... Eflatun'un mağarasına kaçan keşiş, anne karnına geri dönen bebek, ricat eden ordu... hepsinin de üzgün olduğunu bilirsin fakat mecburdurlar... 

virdi devam etsin diye keşişin, karnı doyabilsin diye bebeğin, ölmesin diye son kalan askerleri ordunun...

şimdilik ricat vaktidir...rica ederek ve af dileyerek ayrılmalıdır sahneden...

affedersiniz... evet haklısınız...bugün ki vaazım...

notlarımı evde unutmuşum, çok özür dilerim... anlatacaklarımı bir bir yazmıştım oysaki...siz aziz kitle,

sahi beni dinlemek yerine; benim yapamadığımı yapar mısınız lütfen?

-...?

sever misiniz birbirinizi?