yazamadım

Aklımda hayalin varken, ellerim titredi yazamadım.

Az daha mutlu oluverecekken...

Sürekli bir huzursuzluk arayışı, mutlu olmamak gerektiğine bir inanç... Sanki hep bir şey çıkıp gelecek ve diyecek ki...

Bir trajedi ihtiyacı ile yaşamak

Az daha mutlu oluverecektim

Aşık falan olmuş da susmuş değilim oysaki...

Az daha sessizce ölüverecektim

Susmuş değilim oysaki...

.

Yani ben eski şiirler arasında gömülüp kaybolma telaşında yaşamaya devam ederken, şu kısa hayatta daha sakin,

daha durgun,

daha pürüzsüz,

ne kadar az rezil olursak en iyisi.

Sevdim desem lanetleneceğim,

Sussam içim içimi kemirecek,

Direneceğim.

Her gece ve gündüz.

Bekleyeceğim

Çıkıp gelmesin kimse diye.

Yıkmasın bu perdemi, 

Yakmasın sonradan söndüreceği bir alevi

Sessizce bekleyeceğim

Ali Mescid'te nasıl feryat etti ise 

"And olsun Kabe'nin Rabbine....

Kurtuldum! "

Kalbim Hayber kapısı

Bekleyeceğim

Sökülüp fırlatılmasın diye...

Söküleceğini,

Kırılacağını,

Fırlatılıp atılacağını 

Bilsem de.

Safındayım kalbimin siperlerinin

Az daha mutlu oluverecekken...

bazen

sadece canınız sıkılır
göğsünüz daralır
yetmez gökyüzü
bir kelebek omuzlarınızdan kanatlanır
ateş etrafında döner dolaşır da...
bir türlü cesaret edemez yanmaya
onun sıkıntısıdır her yatsı ezanı sonrası düşen aklıma

gay olmak zordur

küçükken ben,
herhangi bir köyümüz yoktu,
hala olmadığı gibi.
köye ilişkin verilen kompozisyon ödevlerinin konusu olacak
bir köy işte
babam ile annem memleketin iki ayrı ucundan gelmişlerdi
onların aileleri de daha farklı daha uzak iki noktadan.
daha doğrusu bir aidiyet , bir asabiyet eksikliği...
ah ibni haldun!

yöresel yemekler annemin memleketi kadardı
yöresel hiç bir diyalog / şive hatırlamıyorum
köy de yoktu,
kış başlamadan gelen erzak kolisi de...
memleket yoktu.
zira çoktu.

bir gün dedi annem
bir gün aşık olursan sen gibi birine...
-ah ikimiz de iyi biliyorduk ben gibi birinin nasıl olduğunu...-
onun kalbidir memleketin.
doğru ya!
tüm hatıraların onla dolar,
ruhun onda doyar,
her tatilde değil sadece...her gece bedenin onun tenine kaçar...
ve çocuğun olmayacağı için cevap vermek de zorunda kalmazsın
9 yaşı merakındaki sorulara
sessiz de kalabilirsin.

şimdi diyelim sevdin.
evlenemezsin.
nikah ve çağırılacaklar listesi yoktur.
şeker de, memur da, limonata da...
takı da, kırmızı bekaret kuşağı da, damatlık da...
10 yıl vadeli bir evin kredisine girmezsin.
okulların ne zaman açılıp kapandığı da umrun dışıdır.
daha doğrusu nerden baksan...
bir aidiyet, bir asabiyet eksikliği...

gay olmak zordur.
ön yargılarla güreşmek de
bir erkekle sevişmek de
çocuk sahibi olamamak da
köysüzlük de
memleketsizlik de
..

ölse de yetmez.

kanı kan ile temizlerler bu ülkede.

acıyı acı ile ovarlar..avuturlar...

aksini söyleyen zira 

vatan hainidir...

hep en haklılar susarlar

daha çok haklı olmamak adına

ölseler de yetmez

zalimin yüzüne kusarlar

çok haklı olup da vurulanlar...

ölseler de yetmez...

oysa bilseler ki bir kırmızı kuştur uçu veren bu cehennemden cennete

ekmek kokusu sinerken bileklerine

bilyeler ceplerinde koşarken haykırarak "anne"

ölse de yetmez.

unutulsa kafi.

miz

bekleyişin acısını çıkartır sanki insan aşık olduğu vakit maşukundan...

gelirse Mehdi bütün cinayetlerin hesabı sanki ondan sorulacak...

buluşmaya geç kalmış bir davetliye yapılacak olan bütün sitemler...aslında gelişinin görkemini gölgelemez mi? oysa beklediğimiz sevgili değilde kendi egolarımız ve arzularımız ise? bitmek tükenmeyen arzular ile mi seveceğiz birini? ya çekip gider diye korkarak mı? korkumuz sanki onu çalmış gibi sevmemizden...onu çalmış gibi seviyor oluşumuz ise bir ganimet gibi aşkı hak etmeden...emek vermeden kazanmaya çalışmamızdan değil mi?

büyük ikramiyenin vurduğu bir piyango bileti muamelesi yapmayı ne zaman bırakacağız sevdiklerimize? 

aşkımıza emek katabildiğimiz zaman...

sabredebildiğimiz, dinleyebildiğimiz, paylaşabildiğimiz, anlayabildiğimizi...bildiğimiz kadar ...

"...miz kadar".

vaazlar...söz...

hiçbir tebessümün ferahlık veremeyeceği gönülden
hiçbir terkibin deva olmayacağı yaradan
hiçbir sözün kar etmediği inattan
...
herşeye Kadir olana iltica ederim!

herkes sevdiğinin adı ile başlasın aziz cemaat! muteber kitle!
vakit geç değildir
biz sadece fazla hunharca harcadık zamanımızı

kıymet bilin aziz kitle!
cemaat lütfen dağılabilir mi?
sözlerim yok.. namaz için ise vakit daha hayli erkendir...
henüz aranızda sevdiğine açılmamış olan var ise
yani henüz annesinin ayaklarına dudaklarını değdirmemiş
babasına kocaman sarılmamış
sevgilisinin dudaklarına bir ateşli buse kondurmamış...
olan var ise...lütfen... yani hepiniz...
çıkabilir misiniz mescitten?
hiçbir sevgiye bulaşmamış bu yürekler ile mi yöneleceksiniz Allah'a?
kopya çekerek mi yaşayacak ve aşacaksınız sınavları?

ya şimdi?

hiç bir söz yok ki,

içinde sen olmayasın.

sessizlik dahil.

meğer ki canım sıkılmış olsun

annem uzakta

beş yaşım uzakta

avlusunda koşturduğum tekkemiz uzakta

yani yüzümü gömdüğüm temiz çarşaflar uzakta

bilesin büyüyen çocuk!

araf var uzakta.

her sözden geri durdum. 

fayda yok nede olsa..

sen yoksan içinde.

annem yoksa

masal yoksa dilinde

hiç bir düş yoksa sonunda 

hangi aşk bizi paklar,

büyümüşlüğün kirinden?

hangi güzel sözler temizler dilimizi

yalandan?

hani sarıp sarmalayan var ya ikimizi...

susup da söyleyemediği

aslında kimsenin kimseyi çok da sevemediği

idare ediverdiği 

yalandan...

annemiz de yoktur ya 

kime şikayet etmeli?

beş yaşına kadar anneye, sonra tanrıya 

ya şimdi?

vaazlar

ey nefsim! ey ben!

ister bir ister bin kapı örtülü olsun ne fark eder? Meğer ki günden ışıktan uzakta olasın... Eflatun'un mağarasına kaçan keşiş, anne karnına geri dönen bebek, ricat eden ordu... hepsinin de üzgün olduğunu bilirsin fakat mecburdurlar... 

virdi devam etsin diye keşişin, karnı doyabilsin diye bebeğin, ölmesin diye son kalan askerleri ordunun...

şimdilik ricat vaktidir...rica ederek ve af dileyerek ayrılmalıdır sahneden...

affedersiniz... evet haklısınız...bugün ki vaazım...

notlarımı evde unutmuşum, çok özür dilerim... anlatacaklarımı bir bir yazmıştım oysaki...siz aziz kitle,

sahi beni dinlemek yerine; benim yapamadığımı yapar mısınız lütfen?

-...?

sever misiniz birbirinizi?