Az daha mutlu oluverecekken...

Sürekli bir huzursuzluk arayışı, mutlu olmamak gerektiğine bir inanç... Sanki hep bir şey çıkıp gelecek ve diyecek ki...

Bir trajedi ihtiyacı ile yaşamak

Az daha mutlu oluverecektim

Aşık falan olmuş da susmuş değilim oysaki...

Az daha sessizce ölüverecektim

Susmuş değilim oysaki...

.

Yani ben eski şiirler arasında gömülüp kaybolma telaşında yaşamaya devam ederken, şu kısa hayatta daha sakin,

daha durgun,

daha pürüzsüz,

ne kadar az rezil olursak en iyisi.

Sevdim desem lanetleneceğim,

Sussam içim içimi kemirecek,

Direneceğim.

Her gece ve gündüz.

Bekleyeceğim

Çıkıp gelmesin kimse diye.

Yıkmasın bu perdemi, 

Yakmasın sonradan söndüreceği bir alevi

Sessizce bekleyeceğim

Ali Mescid'te nasıl feryat etti ise 

"And olsun Kabe'nin Rabbine....

Kurtuldum! "

Kalbim Hayber kapısı

Bekleyeceğim

Sökülüp fırlatılmasın diye...

Söküleceğini,

Kırılacağını,

Fırlatılıp atılacağını 

Bilsem de.

Safındayım kalbimin siperlerinin

Az daha mutlu oluverecekken...