bugün ise bayramdır

tam ortasındayım...her kafadan bin bir ses ... fikirler birbiri ile çarpışıyor... söylenenlerin yarısından fazlası yalan biliyorum/biliyoruz....yine de konuşuyoruz.

ben ise kaçıyorum!

sorular soruyorum ve dua edebiliyorum!... şuaralar yapabildiğim en iyi şeyler...ruhumu göğün üstündeki bir bekleyişe adasam mı adamasam mı terettüdü değil!!!!

bütün kutsallarımın mezarı başına geliyorum...sadece "sustuklarını" söyleye dursunlar; onlar benle konuşurlar mı?...

bilmiyorum...
susuyorum önce, sonrasında derin derin bakıyorum toprağa; içimden küfürler etmek, isyan, şirk, çığlık, terbiyesiz ne kadar söz varsa saymak... geçmişi ve geleceği hakkında ağıza alınamayacak, düşünülemeyecek derecede kötü şeyler söylemek... geliyor kalbime...

susuyorum sadece. ne büyük bir sıkıntı çekiyorum. ağlayamıyorum da...
küfürler küfürler küfürler...aklıma gelen içimi kemiren... ne ızdırap...

ellerimi yüzüme sürerken kalıyorlar yüzümde...avuç içlerim günah ve toprak kokuyor... vücudumda ağırlık...yorgunluk... son kalan gücümle eğiliyorum...aylar evvel öptüğüm o mezar taşını edep ile...saygı ve hürmet ile öpüyorum

dudaklarımda tatlı bir granit soğuğu...başımı vurmaya başlıyorum taşlara... yeşilden siyaha sonra kırmızıya dönüyorlar... kan revan olmuş her yanım...susturmak için küfürleri-içimden geçen- vuruyorum kafa tasımı... beyinde sarsıntılar...bitiremediğim düşünceler...

ağlasam ne rahatlarım!

yok...

------------------------------------

omzumda bir el sonrasında...
sen diyor.
ben diyorum.
aşık mı maşuk mu? diyor
hiç diyorum
bir tülbent çıkartıyor kan dolu alnımı ve yüzümü silmeye çalışıyor...
gökten bir bıcak ile bir ademoğlu iniyor
bir ses
koç oldun diyor
bugün ise bayramdır