bir avaz!

bir avaz kulaklarımda tâ ötelerden...

Hayyam ile bu gece söyleştim...
Ben nefes verdim
Celaleddin ise söz...
Ney ise ses...
Verdi!
Tesbih tesbih dilime dizildi mısraları şairin
Ve hüznü işlediğim sevapların!
Elimdeki kalem ise kırıldı
Şimdi kim yazacak olup bitenleri?
Rüyamda Celaleddin'i gördüm kırık neyine sarıldı
Ses de kalmamıştı...O da bırkamıştı saymayı gidenleri
Sustu
Ağladı...
Şehram'ın avazında kayboldu...
Mırıldanışları ve feryadı kime idi?
Hızla geçen zamana mı?
Yahut biçâre bütün miskinlere mi?

Son sözü ise Hayyam söyledi;

"Ben de geçtim gittim bu zulmün yurdundan
Elimde yelden başka bir şey kalmadan
Ama var mı, ölümüme sevinip de
Ecelin şaşmaz tuzağından kurtulan?"

(NOKTA)