hatırlamıyorum ama unutmadım! failleri meçhul fiiller

hava soğuk... kasım'ın son günü daha da soğuk... en çok ellerim ve burnum üşüyor. eskimeyen bir dostum ile görüştük yine... güldük, konuştuk, şakalaştık, ben hüzünlendim gözlerim yaşardı ise de belli etmedim. o da fark etti gözlerimdeki yaşı değilse de artık uzun konuşmalar yapamadığımı... eskiden olsa bir sürü şey hakkında zihnimi toparlayıp konuşup yazabilirdim oysa... editör arkadaşımın ricalarına bir yıldır -özür dilerim yazamam şu aralar- diye geçiştirici cevaplar vermekten başka birşey yapamıyorum.

yanı başımda oturan arkadaşımın adını anımsayamıyorum...kıvranıyorum sesleneceğim birşey isteyeceğim yahut birşey soracağım... olmuyor bir türlü adı gelmiyor aklıma... oysa düşünceleri, en sevdiği yemek, en son gittiği sinema filmi...vb. herşey aklımda ... telefon rehberim sanki başkası tarafından hazırlanmış ve başkalarının telefon numaralarının listesi gibi geliyor...

otobüste birini gördüm...evet tanıyordum yabancı değildi en azından...o gülümsedi selam verdi...ben de gayr-ı ihtiyari gülümsedim ve selamlaştık... haftalar geçti hala hatırlamıyorum kimdi...

hatırlamıyorum ama unutmadım!

unutsam mutlu olurdum...unutmak ...
kötü olan ne yaşandı ise unutmak insanı mutlu ediyor...
iyi kötü ne kadar yaşanmışlığım var ise hatırlıyorum...
bütün fiilleri hatırlıyorum...
sadece failleri meçhul ...