ayaklarım üzerinde durmalıyım...henüz düşmeden!

bekliyorum. bolcada yorgunum aslında...inatla saatlerce ayakta durabiliyor, en yeni pop parçalrını dinleyip ritim tutabiliyorum. üstüne üstlük dilimin döndüğü türküleri mırıldanıyorum...

ilginç...herşeyden bir şaka çıkartarak avutuyoruz kendimizi...
gülerek geçiyor günler...
bir dakika sonra ne olucağından kimse emin değil...
en ufak sesten irkilmeye devam ediyorum...her gece en az 30-45 dk da bir uyanmaya devam...uykunun bu kadar sorun olabileceğini sanmıyordum...

herşeye rağmen durmayan tek şey zaman...akıp gidiyor...her sabah bir gün eksiliyor takvimden...

teslim olmalıyım bana seslenen nefese!
ve çekip gitmeliyim
çok geç olup ben bende ölmeden...
bütün şey'lerden
çok bilinmeyenli denklemlerin x'lerinden...
havaya kalkan her elde; el-veda!
gece sabah arasında bu şehrin minarelerinde binbir çeşit sedâ!
rüzgâr kokusunu getirir kardeşlerimin
bulutlar dedemden miras...
annemin saçlarımı okşayışı; sabah üstüne düştüğüm kırağı...
talih şeytanın dilinin kemiğinin kırığı...
bitse ve gitsek...
tekrar geri dönmesek!
bütün düşlerim gerçek olsa...
fakat...
ayaklarımın üzerinde durmalıyım!
henüz düşmedim...