soğuk

telefon hiç de acı acı çalmıyordu.
annem öldüğünü söyledi annesini benim tebessüm dolu günaydınıma cevap olarak. içimin acıdığından mıdır şoktan mıdır..yahut kabullekten mi...sustum. gözlerim önce kurudu sonra ise ıslandı. gittim.

gasilhanenin kapısında.hava buz gibi. daha da soğuk. ölmüş bedenler bozulmazmış.soğuk.anneannem de bozulmazmış. oysa ...ölen hayvan mıdır sahi?

elime bir kağıt tutuşturdum."ölüm belgesi" soğuk.
bir sakallı imam yaklaşır gibi oldu. soğuk.
teğet geçti başka bir cenazeye yöneldi.
4 yaşında ezberlediğim hiç bir kitapta yazmayan dualar titreyen dudaklarımın arasından süzüldü.soğuk.
sonlarını getiremedim.gözlerim kurudu. soğuk.
tabut ahşaptan.ve beklemek başında..soğuk...
yola çıktı.bişey olmazmış cesede" soğuk!"

annem oracıkta.sarıldım.
dostlar gördüm.akrabalar...
dedem.ayakta sanki burada değil gibi.60 yıl bitmişken yol arkadaşı ile...şimdi ayrılık?
kulağında fısıltı benden...sarılırken..
"inna lillahi..."
soğuk.

şimdi ben yalnız. ceset yolda.soğuk.
toprak...
zeytin ağaçları gölgesine gömülecek.toprak soğuk...
ne kadar türkü varsa sevdiği bir bir dinliyorum
o ağlardı
ben de ...
şimdi bitmiştir değil mi acıları?
ne romatizması kalmıştır, ne kalp ne tansiyon..
cesettir zira soğuk.



İsyan yok. Rahmet çok. Ve gitmek...soğuk...