"şah damarım sizin olsun ...
bana yüreğimi verin!..."
ö.k.
elime hiç yakışmasa da kullanmak zorundaydım
gez ile göz arasında bir yere...bir uğur böceği konu vermişti. her mermide bir anlık telaşım ve hayat kaygım gidermişti...masallardan farklıydı düşman çehreler .ve oysa ilk defa duyduğum küfürler. hep söylene gelirmiş... annem yok babam yok... kardeşlerim yok bu masal da!
resital dinleyip hüzünlenmeye vakit de / gerek de yoktu. var olan tekşey yokluktu zaten.ne çabuk unutmuştum. çok uzakta idim herşeyden.
en çok evimden , 20:15 beşiktaş- kadıköy vapurundan, ortaköy'de içtiğim türk kahvelerinden, istiklal caddesindeki avareliklerimden...
en çok hepsinden çok...KENDİMDEN uzaktayım!
.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder