ve at beni bekleyişin kucağına acımasızca...

bu sabah kalkar kalkmaz baş ucumdaki hayyam rubailerinden bir fal çektim...bu çıktı karşıma;

"Dostunu erkekçe seven kişi
Pervane gibi özler ateşi,
Sevip de yanamktan kaçanların
Masal anlatmaktır bütün işleri!"
Ömer Hayyam

dörtlüğü okudum durdum kendi kendime...

erkekçe bir erkeği sevmiştim zamanında...pervane olmuş özlemiştim ateşini...sevmekten kaçtığım zaman etrafımda masallarımı dinleyen ve mest olMUŞ GİBİ yapan insanlar varDI...

şimdi tekrardan mümkün mü?...Ama kim ile? Nasıl? Hani? Oysa?

Ah! Hayyam rahat bırakma beni. sok aklıma bin bir tilkiyi ve değmesin kuyrukları birbirlerine!...
ve at beni bekleyişin kucağına acımasızca...