ya şimdi?

hiç bir söz yok ki,

içinde sen olmayasın.

sessizlik dahil.

meğer ki canım sıkılmış olsun

annem uzakta

beş yaşım uzakta

avlusunda koşturduğum tekkemiz uzakta

yani yüzümü gömdüğüm temiz çarşaflar uzakta

bilesin büyüyen çocuk!

araf var uzakta.

her sözden geri durdum. 

fayda yok nede olsa..

sen yoksan içinde.

annem yoksa

masal yoksa dilinde

hiç bir düş yoksa sonunda 

hangi aşk bizi paklar,

büyümüşlüğün kirinden?

hangi güzel sözler temizler dilimizi

yalandan?

hani sarıp sarmalayan var ya ikimizi...

susup da söyleyemediği

aslında kimsenin kimseyi çok da sevemediği

idare ediverdiği 

yalandan...

annemiz de yoktur ya 

kime şikayet etmeli?

beş yaşına kadar anneye, sonra tanrıya 

ya şimdi?